Temat: Wymienialność danych rysunkowych – plik DXF.

Ogólna budowa pliku DXF:

1. Sekcja nagłówkowa HEADER – zawiera ogólną informację o rysunku np. (zmienne systemowe).

2. Sekcja classes – zawiera informacje na temat klas obiektów zdefiniowanych przez aplikacje. Przykłady klas pojawiają się w sekcjach blocks, entities i objects.

3. Sekcja tabelaryczna tables – zawiera definicje pozycji posiadających przypisane nazwy np. tabela rodzajów linii (LTYPE), tabela warstw (LAYER), tabela stylów tekstów (style), tabela lokalnych układów współrzędnych (ucs).

4. Sekcja blocks – zawierająca definicje bloków, opisujące elementy składające się na wszystkie bloki rysunku.

5. Sekcja elementów entities – zawiera elementy rysunku, włącznie z wszelkimi użytymi odnośnikami do bloków.

6. Sekcja objects – to sekcja, która odnosi się do obiektów niebędących obiektami graficznymi.

7. end of file – znacznik końca pliku.

Plik DXF utworzony jest z licznych grup, z których każda stanowi w pliku dwie linie – pierwsza stanowi kod grupy, który jest liczbą typu integer (całkowita), druga linia stanowi wartość grupy, a jej format zależy od typu grupy (określonego za pomocą kodu grupy).

Najważniejsze kody grup:

0             Łańcuch tekstowy wskazujący typ elementu (kod ustalony)

1             Główna wartość tekstowa dla elementu

2             Nazwa: etykieta atrybutu, nazwa bloku i tym podobne

3-4          Pozostałe wartości tekstowe lub nazwy

5             Identyfikator elementów łańcuch tekstowy (kod ustalony)

6             Nazwa rodzaju linii (kod ustalony)

7             Nazwa stylu tekstu (kod ustalony)

8             Nazwa warstwy (kod ustalony)

9              Identyfikator nazwy zmiennej (używany tylko w sekcji nagłówkowej (HEADER) pliku DXF).

10           Główny punkt – współrzędna X. Jest to punkt początkowy elementu linia lub tekst, środek okręgu i tym podobne (po niej następuje wartość Y i Z, kody 20 i 30)

11-18     Pozostałe punkty - współrzędna X pozostałego punktu

20, 30    współrzędne Y i Z głównego punktu

21-28, 31-38        współrzędne Y i Z pozostałych punktów

40-48 Wartości zmiennoprzecinkowe (wysokość tekstu, współczynniki skali i temu podobne)

50-58 Kąty (wyjście w stopniach w plikach DXF)

62           Numer koloru, (jeśli inny niż jak warstwa)

70-78 Wartości całkowite, takie jak liczba powtórzeń lub tryby pracy

999 Komentarz

Tematem ćwiczeń będzie napisanie krótkiego pliku DXF.

Plik ma zawierać:

1. Sekcję HEADER, w której zdefiniowane będą dwie zmienne systemowe (wybrać):

· Pierwsza to jedna z PDSIZE, PDMODE, FILLMODE (wypełnianie obiektu), ORTHOMODE (tryb orto),

· druga to LIMMIN lub LIMMAX – granice obszaru

2. Sekcję ENTITIES, w której będzie zdefiniowanych 8 elementów (cztery różne typy) pliku DXF

· dwie linie (LINE) o różnych kolorach

· tekst (TEXT) zawierający imię i nazwisko, o punkcie wstawienia innym niż 0,0

· elementy arc, circle, point.

Każdy z elementów ma mieć kolor inny niż biały.

Plik DXF tworzymy jako plik tekstowy za pomocą notatnika (lub prawym klawiszem na pulpicie utworzyć dokument tekstowy) i zapisujemy z rozszerzeniem dxf (wszystkie pliki). Przy tworzeniu pliku DXF używamy wyłącznie dużych liter.

W programie AutoCAD tylko otwieramy i oglądamy (nie zapisujemy) plik(u) DXF.

Sprawdzenie poprawności utworzonego pliku odbywać będzie się przez wczytanie go do programu AutoCAD (plik>otwórz, typ pliku DXF lub ikona: Otwórz).

Pomocne w zaznajomieniu się z budową pliku jest zapisanie jednego z wykonanych wcześniej tematów jako plik DXF (plik>Zapisz jako, DXF), a następnie przeanalizowanie poszczególnych jego sekcji (HEADER, ENTITIES) oraz sposobu zapisu poszczególnych elementów rysunkowych.

WYKONUJĄC ĆWICZENIE NIE WOLNO PRZEPISYWAĆ DANYCH Z WYKŁADU!